Müebbet hapis cezasıyla yargılandığı ve çıkarıldığı ilk duruşmada “ev hapsi” şartıyla serbest bırakılan siyasetçi, avukat ve yazar Mahmut Alınak, cezasını çektiği köydeki evinin yolunun yapılmadığından şikayetçi.
Ev hapsi cezası için Kars Digor'a bağlı Mewreg (Dolaylı) köyündeki evinde zorunlu ikamette bulunan Mahmut Alınak, "köydeki evime paraşütle ineceğim" diyerek evinin yolunun yapılmamasına tepki gösterdi.
İşte Alınak'ın sosyal medya üzerinden paylaştığı o yazı.
KÖYDEKİ EVİME PARAŞÜTLE İNECEĞİM
Çocukluğumdan kalma bir hasretle birkaç yıl önce köyüme döndüm.
Gelin görün ki evimin yolu yok. Bu durumda paraşütle evime inmem gerekiyor. Ama paraşütle inebilmek için ne helikopterim, ne de uçağım var.
Böylece ben şimdi nasıl ki köyde -mahkeme kararıyla- ev hapsindeysem, yol olmadığı için evim de hapsolmuş haldedir.
Geçen yıl Kars Valiliği’ne ve ilgili bakanlığa başvurup yolun yapılmasını talep ettim. Ancak değil yol yapmak, dilekçeme cevap bile verilmedi.
Demokratik bir ülkede görev suçu olan bu karşıt tavırla bir defa daha gördüm ki, AKP devleti bize düşmanlık güdüyor. Kimini -binlerce köy ve mahalleye yaptıkları gibi- hizmetten mahrum ederek, kimini de hapishanelere kapatarak intikam alıyor.
Ben yarım asırdan sonra köye dönünce..
1918’de Erivan’dan göçüp buralara gelen dedelerimden kalma bahçeyi meyve ağaçlarıyla donatıp köylülerime hibe ettim. En büyük mutluluğum meyveler olgunlaşınca çocukların ellerinde poşetleriyle cıvıldaşarak bahçeye doluşmalarıydı.
Ayrıca köye bir kütüphane ve müze de kazandırmak istiyordum.
Haksız tutuklama nedeniyle devletin (AİHM kararıyla) bana ödediği 23 bin lirayla evimin yanında bir kütüphane ve müzenin temelini atmak istedim. Gelin görün ki, yol olmadığı için inşaat malzemelerini taşıyamadık.
Böylece bu hayalim de baltalanmış oldu.
GÜNLÜĞÜME NOT ETTİM
Kışın yakacak odun, kömür ve diğer ihtiyaç malzemelerini kol gücüyle taşımak epey zor oluyor.
Gelmiş geçmiş iktidarların tahakkümünde dedelerimiz ve babalarımız için ne kolay oldu ki, bizim için de kolay olsun!
Biz hapisliğe karşı bağışıklık kazandık, artık aldırmıyoruz. Hatta hapisliği mücadelenin bazı evrelerinde bir görev olarak görüyoruz.
Benim ev de böylece bizim kaderimize ortak oldu. AKP varsın evimin yolunu yapmasın. Hiç dert değil.
Fakat bir gün lâzım olur diye bunu günlüğüme not ettim.
Zorluklar ve cefa bizim yol arkadaşımızdır. Bu haksızlıklar öfkemizi ve direncimizi kırmıyor, daha da besliyor ve harlıyor.