Sonu hüsranla biten evlilikler, çiftlerin hayatını olumsuz etkilese de bundan en çok çocukların psikolojisi etkileniyor.
Boşanma sonrası çoğunlukla velayeti anneye verilen çocuk, kimi zaman annenin babaya duyduğu öfkeden dolayı baba sevgisinden yoksun büyüyor. Bu şekilde babayı cezalandırdığını düşünen anne, aslında farkına varmadan çocuğunu cezalandırıyor.
Psikiyatrist Dr. Sabri Yurdakul, boşanma ile sonuçlanan ayrılıklarda en büyük mağduriyeti çocukların yaşadığını belirtti. Yurdakul, “İnsanlar bir araya gelip, birbirlerini sevip evleniyorlar. Evlilik güzel yürürse sorun olmuyor. Ama yürümediğinde, sevgi kalmadığında, kavga gürültüler arttığında ise bir yol ayrımına geliyorlar. Kimisi evliliği daha fazla yürütemeyeceğini düşünerek boşanırken, kimisi de kavga-dövüş bile olsa evliliğini sürdürüyor. Bunu da çocuklar adına yapıyor” dedi.
Hiçbir anne ve babanın çocuğunun üzülmesini istemediğini, ancak bazen öfkenin mantığın önüne geçtiğini vurgulayan Yurdakul, “Babaları yaşarken onları babasız bırakıyoruz. Anneler, ayrıldıkları eşlerine öfke duyduklarında kendileri görüşmediği gibi çocuklarının da görüşmesini istemeyebiliyorlar. Anneler, babaları cezalandırırken aslında çocuklarını cezalandırdıklarını fark etmiyorlar” diye konuştu.
Çocukların, anneleri istemediği için babalarını görmemeye seslerini çıkarmadığını dile getiren Psikiyatrist Dr. Sabri Yurdakul, şöyle devam etti:
“Ancak bu onların ruhsal gelişimini olumsuz etkiliyor. Babalarını özlüyorlar, onu görmediklerinde yaşadıklarını içlerine atıyorlar. Ne kadar kötü de olsa baba babadır. Hayatta yanlış yapmış da olsalar çocukları ile cezalandırmak amacını aşıp, çocukları üzüyor. Onları baba sevgisinden uzak tutuyor. Bu ise bütün hayat boyunca onların bir tarafını eksik bırakıyor. Çocuklarımızı babalarından mahrum bırakmayalım.”